W przypadku ogólnym stężenia substancji nie powinny być wyrażone w ułamkach molowych, Wtedy wzór na nadmiarowy potencjał termodynamiczny
1 mola roztworu substancji rozpuszczonej B w rozpuszczalniku A, w ujęciu modelu
EHL
i przy przyjęciu jako stan standardowy stan czystej substancji, przybiera postać:
![GEm/(R·T) = xB·ln[QBA·xB/(xB+SBA·xA)]+RBA·xA·ln[(SBA·xA/(xB+SBA·xA)]-xB·ln(xB)-xA·ln(xA), gdzie: R = stała gazowa; T = temperatura (K); SBA = nowy parametr, do wyrażenia stężeń substancji.](grafika/wzory7.png)
Z powyższego można otrzymać wzór na logarytm współczynnika aktywności rozpuszczalnika A:
![ln(gAA) = RBA·ln[(SBA·xA/(xB+SBA·xA)]+(RBA-SBA)·XB/(xB+SBA·xA)- ln(XA)](grafika/wzory9.png)
i wzór na logarytm współczynnika aktywności substancji rozpuszczonej B:
czyli równanie dwuparametrowe na współczynnik aktywności rozpuszczalnika A i trójparametrowe na współczynnik aktywności substancji rozpuszczonej B, co prowadzi do czterech parametrów w opisie całego zakresu stężeń. Ilość parametrów można zredukować do dwóch, na przykład przez wykorzystanie wartości współczynnika aktywności B w nieskończonym rozcieńczeniu.
Z powyższego można otrzymać wzór na logarytm współczynnika aktywności rozpuszczalnika A:
i wzór na logarytm współczynnika aktywności substancji rozpuszczonej B:
czyli równanie dwuparametrowe na współczynnik aktywności rozpuszczalnika A i trójparametrowe na współczynnik aktywności substancji rozpuszczonej B, co prowadzi do czterech parametrów w opisie całego zakresu stężeń. Ilość parametrów można zredukować do dwóch, na przykład przez wykorzystanie wartości współczynnika aktywności B w nieskończonym rozcieńczeniu.
Skok do: Góra strony